Κλεόβουλος ο Λίνδιος

Ο Κλεόβουλος o Λίνδιος, ήταν τύραννος της Λίνδου και ένας από τους «επτά σοφούς» της αρχαιότητας. Έζησε στην αρχαία πόλη της Λίνδου τον 6ο αι. π.Χ. Καταγόταν από βασιλική οικογένεια και πατέρας του ήταν ο Ευαγόρας. 

Ταξίδεψε στην Αίγυπτο, όπου έμαθε φιλοσοφία. Ξεχώριζε για τη δύναμη και την ομορφιά του και κατά την εποχή του, η Λίνδος γνώρισε τεράστια πολιτιστική ανάπτυξη και έγινε κέντρο των τεχνών και του πολιτισμού.

Συνέθεσε ποιήματα σε 3.000 έπη και πολλούς γρίφους από τους οποίους σώζεται μόνο ο επόμενος που αφορά το έτος, τους μήνες και τις μέρες: «Ένας ο πατέρας και τα παιδιά του δώδεκα. Καθένα από τα παιδιά έχει δυο φορές τριάντα θυγατέρες που έχουν όψη διαφορετική. Άλλες είναι άσπρες κι άλλες μαύρες κι ακόμη όλες είναι αθάνατες κι όλες πεθαίνουν». Στον ίδιο αποδίδονται και διάφορα αποφθέγματα όπως το «Παν Μέτρον άριστον», «Βία μηδέν πράττειν», «Γλώττης κράτειν», «Προόρα το μέλλον», «Πατέρα δει αιδείσθαι» και πολλά άλλα. 

Πέθανε στη Λίνδο, σε ηλικία 70 ετών, και οι Ρόδιοι χάραξαν πάνω στον τάφο του το εξής επίγραμμα: «Άνδρα σοφόν Κλεόβουλον αποφθίμενον καταπένθει ηδε πατρίς Λίνδος, πόντω αγαλλόμενην», δηλαδή «Τον σοφό Κλεόβουλο κλαίει αυτή εδώ η πατρίδα του, η Λίνδος, η από τη γύρω θάλασσά της λαμπρυνόμενη».

Ο τάφος του βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, λίγο έξω από τον οικισμό της Λίνδου και για να φτάσει κανείς εκεί θα πρέπει να ακολουθήσει ένα μονοπάτι κατά μήκος της ακτής. Είναι ένας μεγάλος μαρμάρινος τάφος, κυκλικού σχήματος που αποτελείται από πολλές και μεγάλες ορθογώνιες πέτρες με μια μικρή είσοδο που σε οδηγεί στο εσωτερικό του.

Πηγές 

1. https://el.wikipedia.org/wiki/Κλεόβουλος
2. http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=453440&cid=122
3. http://secretrhodes.gr/kleovoulos-o-rodios/

Αστρίνη Τσαμπίκα

Το "χαλασμένο" τηλέφωνο

Ένα παιχνίδι που παιζόταν παλιά από τους γονείς μας και το παίζαμε κι εμείς με τους φίλους μας ήταν το «Χαλασμένο τηλέφωνο». Είναι ένα παιχνίδι που την ονομασία του την πήρε από το αποτέλεσμα του παιχνιδιού, που είναι το ίδιο μ’ αυτά που θα άκουγε και θα καταλάβαινε κάποιος αν μιλούσε χρησιμοποιώντας ένα πραγματικά χαλασμένο τηλέφωνο.

Σκοπός του παιχνιδιού δεν ήταν κάποια ομάδα να κερδίσει την άλλη, αλλά η διασκέδαση των παιδιών που συμμετείχαν. Μπορούσε να πάρει μέρος όποιος ήθελε, ανεξαρτήτου ηλικίας. Συνήθως παιζόταν από τρία ή περισσότερα παιδιά που κάθονταν το ένα δίπλα στο άλλο σχηματίζοντας έναν κύκλο.

Κάποιο από τα παιδιά, σκεφτόταν μια δύσκολη και ασυνήθιστη λέξη ή φράση και την ψιθύριζε στο αυτί του διπλανού του μόνο μια φορά. Αυτό που άκουγε και καταλάβαινε το δεύτερο παιδί το έλεγε με τον ίδιο τρόπο στο διπλανό του. Αυτή η διαδικασία συνεχιζόταν μέχρι να ολοκληρωθεί ο κύκλος. Τότε, το τελευταίο παιδί σηκωνόταν και έλεγε δυνατά τη λέξη που, υποτίθεται, είχε πει το πρώτο παιδί και που φυσικά από στόμα σε στόμα είχε αλλάξει τόσο πολύ που ήταν εντελώς διαφορετική!

Τα παιδιά γελούσαν με το αποτέλεσμα και το παιχνίδι συνεχιζόταν με κάποιο άλλο παιδί να λέει τη δική του λέξη, συνήθως το επόμενο παιδί από αυτό που είχε πει την προηγούμενη λέξη. Αν τύχαινε η τελική λέξη να ήταν ίδια με την αρχική, τότε το τελευταίο παιδί ήταν αυτό που θα έλεγε τη λέξη για το νέο γύρο του παιχνιδιού.

Κυριακίδη Δέσποινα

Τα κόκκινα αυγά του Πάσχα

Το πιο γνωστό έθιμο του Πάσχα είναι το βάψιμο των κόκκινων αυγών.  Τόσο το χρώμα όσο και το ίδιο το αυγό συμβολίζουν κάτι σημαντικό. Το κόκκινο χρώμα, συμβολίζει το αίμα του Χριστού που θυσιάστηκε για να σωθούμε από τις αμαρτίες, ενώ το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός αλλά μέσα του έκρυβε τη ζωή. Ακόμα και το τσούγκρισμα τους συμβολίζει την Ανάσταση Του.

Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για την προέλευση του κόκκινου χρώματος. Μια από αυτές λέει ότι προέρχεται από την Παναγία όταν πρόσφερε αυγά στους φρουρούς του τάφου του Χριστού για να τον προσέχουν και βάφτηκαν κόκκινα όταν έπεσαν πάνω τους δάκρυα.  Σύμφωνα πάλι με μια άλλη, όταν η Μαρία η Μαγδαληνή πληροφόρησε τον Τιβέριο Καίσαρα για την Ανάσταση του Χριστού, αυτός δύσπιστος είπε ότι το γεγονός αυτό είναι τόσο αληθινό όσο και το να γίνουν κόκκινα τα αυγά που κρατούσε ένας από τους φρουρούς του, που όντως έγιναν κόκκινα μόλις τελείωσε τη φράση του.

Η παράδοση θέλει τη Μεγάλη Πέμπτη τις νοικοκυρές να βάφουν τα αυγά που είχαν μαζέψει  σιγά-σιγά όλη τη Σαρακοστή  είτε από τις δικές τους κότες είτε από τις κότες των γειτόνων και των συγγενών τους.  Πριν από αρκετά χρόνια, δεν υπήρχαν έτοιμες βαφές και τα χρώματα τα έφτιαχναν μόνες τους χρησιμοποιώντας διάφορα φυσικά υλικά. Για το κόκκινο χρώμα έβραζαν παντζάρια, για το καφέ, το εξωτερικό ξερό φύλλο των κρεμμυδιών ή το πράσινο περίβλημα των καρυδιών και για το κίτρινο χρώμα, χαμομήλι. Μέσα στο χρωματισμένο υγρό που παραγόταν, έβραζαν τα αυγά για να βαφτούν κι αυτά. Πολλές φορές έφτιαχναν πάνω τους και διάφορα σχέδια, βάζοντας μαζί με το αυγό, μικρά φυλλαράκια που τα τύλιγαν με ένα λεπτό ύφασμα πριν τα βάψουν. Στο σημείο εκείνο δεν «έπιανε» η βαφή και έμενε το σχέδιο.

Το πρώτο αυγό που έβαφαν δεν το τσούγκριζαν και σύμφωνα με την παράδοση, για ένα ολόκληρο χρόνο μπορούσε να διατηρηθεί χωρίς να χαλάσει.  Το φύλαγαν στο εικονοστάσι του σπιτιού τους μέχρι το επόμενο Πάσχα και έπειτα το «φύτευαν» στο χώμα για να είναι εύφορα τα χωράφια τους ή το κρέμαγαν έξω από το στάβλο τους για να είναι γόνιμα τα ζώα τους.

Σήμερα το έθιμο αυτό έχει αλλάξει κάπως αφού υπάρχουν έτοιμες βαφές σε διάφορα χρώματα με αποτέλεσμα καμιά νοικοκυρά να μην χρειάζεται να φτιάξει τις δικές της. Ακόμα και η μέρα που τα βάφουν δεν τηρείται πιστά, όμως ο συμβολισμός του κόκκινου αυγού και του τσουγκρίσματος παραμένει και θα παραμείνει ο ίδιος όσα χρόνια κι αν περάσουν!

Μακρής Αθανάσιος