Στιγμές από τη ζωή των γεωργών

Τα παλιά χρόνια για να έχουν οι άνθρωποι το ψωμί, που ήταν η κύρια τροφή τους, δούλευαν πολύ σκληρά. Οι γεωργοί όργωναν τα χωράφια τους με τη βοήθεια των ζώων, συνήθως με αγελάδες ή βόδια, που έσερναν το αλέτρι που ήταν δεμένο στο λαιμό τους.

Έπειτα, ακολουθούσε με τα χέρια η σπορά των σιτηρών και το καλοκαίρι τα θέριζαν. Όλη η οικογένεια βοηθούσε, δουλεύοντας κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού από το πρωί ως το απόγευμα.

Μετά το θέρος, με τη βοήθεια των ζώων κουβαλούσαν τα στάχια στο αλώνι. Κάθε περιοχή είχε το δικό της αλώνι. Με τη βοήθεια των ζώων που περπατούσαν γύρω-γύρω πατώντας τα στάχυα, ξεχώριζε ο καρπός.

Στη συνέχεια, καθάριζαν το σιτάρι με τη βοήθεια του ανέμου. Πετούσαν ψηλά στο αέρα τα στάχυα, που παρασέρνονταν από τον αέρα, ενώ το σιτάρι έπεφτε ξανά στο έδαφος. Η διαδικασία αυτή συνεχίζονταν μέχρι να καθαριστεί όλη η σοδειά και να μπορέσουν στο τέλος να το συλλέξουν σε τσουβάλια. Το άχυρο που έβγαζαν δεν πήγαινε χαμένο. Αποτελούσε την τροφή των ζώων και το αποθήκευαν για το χειμώνα.

Οι νοικοκυρές έπαιρναν το σιτάρι στον νερόμυλο ή τον ανεμόμυλο του χωριού και το άλεθαν. Με το φρέσκο αλεύρι αλεύρι έφτιαχναν ψωμί στον ξυλόφουρνο και μοσχομύριζε ολόκληρη η γειτονιά!  

Στη σημερινή εποχή, όλη η διαδικασία έχει εκσυγχρονιστεί, αφού οι γεωργοί χρησιμοποιούν σύγχρονα μηχανήματα που τους αποφέρουν περισσότερη σοδειά με μικρότερη προσπάθεια. Αυτό που έχει μείνει όμως το ίδιο, είναι η γλυκιά γεύση και η μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού! 

Μακρής Αθανάσιος