Οι κουρείς, όπως και οι ράπτες και οι υποδηματοποιοί ήταν τεχνίτες απαραίτητοι ακόμα και στα πιο μικρά χωριά και νησιά της Δωδεκανήσου. Στον Αρχάγγελο υπήρχαν τέσσερις κουρείς, ο Νικόλας Καραολάνης (Φούντας), ο Αντώνης Ψαράς (Γιούλος), ο Τσαμπίκος Ματσίγγος (Βοντός) και ο Κώστας Δαμιανός.
Κούρευαν άντρες και μικρά παιδιά. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν ήταν λίγα και απλά. Μια άσπρη πετσέτα, μια χτένα, ένα ψαλίδι και μια χειροκίνητη μηχανή κουρέματος αν ήθελαν να κουρέψουν περισσότερο τον πελάτη και κυρίως τους πιτσιρικάδες που τους έκαναν κούρεμα με την ψιλή ή "πρώτο νούμερο" όπως το ονόμαζαν!
Εκτός από το κούρεμα, προσέφεραν και ξύρισμα. Χρησιμοποιούσαν μεγάλες ατσάλινες λεπίδες που τις ακόνιζαν και τις περνούσαν από ένα δερμάτινο λουρί. Τις απολύμαιναν με οινόπνευμα και μετά έπαιρναν ένα πινέλο ξυρίσματος, έτριβαν το σαπούνι μέσα σε δοχείο με ζεστό νερό και έκαναν σαπουνάδα. Την έβαζαν στα γένια για να μαλακώσουν, ενώ δίπλα σε ένα καρφί, υπήρχαν χαρτάκια για να σκουπίζει τις σαπουνάδες. Μετά το ξύρισμα έβαζαν κολόνια λεμόνι, όπως τη χαρακτηριστική κολόνια Μυρτώ.
Οι περισσότεροι κουρείς επίσης, ήξεραν αρκετά πράγματα για την τριχόπτωση και την περιποίηση των μαλλιών και συμβούλευαν τους πελάτες τους. Αυτές οι γνώσεις αφορούσαν κυρίως λούσιμο με διάφορα βότανα και περιποίηση με ελαιόλαδο πριν το λούσιμο.
Τα χρήματα που κέρδιζαν δεν ήταν αρκετά, γι' αυτό συχνά αναγκάζονταν να ασχολούνται και με άλλες δραστηριότητες για να μπορέσουν να ζήσουν τις οικογένειες τους. Μέχρι τη δεκαετία του '30 τα μικρά κουρεία στεγάζονταν συχνά μέσα στα καφενεία
Μετά από χρόνια φτιάχτηκαν ηλεκτρικές μηχανές κουρέματος. Τα ξυράφια αντικαταστάθηκαν από τα σημερινά ξυραφάκια και η σαπουνάδα με τον με αφρό ξυρίσματος. Μαζί με την εξέλιξη στα μέσα και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν, άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα κομμωτήρια που πρόσφεραν περισσότερη περιποίηση και μοντέρνα κουρέματα. Έτσι σιγά-σιγά, το ένα μετά το άλλο, τα κουρεία άρχισαν να κλείνουν.
Σήμερα, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα, που συντηρούνται κυρίως από τους πιο ηλικιωμένους.
Οι περισσότεροι κουρείς επίσης, ήξεραν αρκετά πράγματα για την τριχόπτωση και την περιποίηση των μαλλιών και συμβούλευαν τους πελάτες τους. Αυτές οι γνώσεις αφορούσαν κυρίως λούσιμο με διάφορα βότανα και περιποίηση με ελαιόλαδο πριν το λούσιμο.
Τα χρήματα που κέρδιζαν δεν ήταν αρκετά, γι' αυτό συχνά αναγκάζονταν να ασχολούνται και με άλλες δραστηριότητες για να μπορέσουν να ζήσουν τις οικογένειες τους. Μέχρι τη δεκαετία του '30 τα μικρά κουρεία στεγάζονταν συχνά μέσα στα καφενεία
Μετά από χρόνια φτιάχτηκαν ηλεκτρικές μηχανές κουρέματος. Τα ξυράφια αντικαταστάθηκαν από τα σημερινά ξυραφάκια και η σαπουνάδα με τον με αφρό ξυρίσματος. Μαζί με την εξέλιξη στα μέσα και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν, άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα κομμωτήρια που πρόσφεραν περισσότερη περιποίηση και μοντέρνα κουρέματα. Έτσι σιγά-σιγά, το ένα μετά το άλλο, τα κουρεία άρχισαν να κλείνουν.
Σήμερα, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα, που συντηρούνται κυρίως από τους πιο ηλικιωμένους.
Γιασιράνης Νίκος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου