Ο Ιωάννης Ζίγδης γεννήθηκε στη Λίνδο της Ρόδου στις 21 Ιουλίου 1913. Τελείωσε τη Α.Σ.Ο.Ε.Ε. και έπειτα συνέχισε στις Οικονομικές και Πολιτικές επιστήμες στη Γενεύη, τη Λωζάννη και το Λονδίνο, ενώ το 1939 ανακηρύχθηκε Διδάκτορας της Φιλοσοφίας του κλάδου της Οικονομικής από τη London School of Economics and Political Science του Λονδίνου. Μιλούσε τρεις γλώσσες.
Πρωτοστάτησε στον σχηματισμό του "Συντάγματος Δωδεκανησίων Εθελοντών", στο οποίο κατατάχτηκε ως απλός στρατιώτης. ενώ υπηρέτησε στο μακεδονικό μέτωπο και την Κρήτη. Τιμήθηκε με δύο πολεμικά μετάλλια για την προσφορά του στην πατρίδα.
Στην πολιτική εισήλθε το 1950, όταν εκλέχθηκε ανάμεσα στους πρώτους βουλευτές της Δωδεκανήσου. Από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής μέχρι το 1989, εκτός από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, του 1956, του 1974 και του 1981 για διάφορους κάθε φορά λόγους. Υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της Αντίστασης κατά της δικτατορίας και ο μόνος Υπουργός της προδικτατορικής περιόδου, που φυλακίστηκε από το καθεστώς. Ιστορικές θα μείνουν οι φράσεις του στη περίοδο της Δικτατορίας:
"Θα ζήσω και εκατό χρόνια ακόμη, αν χρειαστεί, για την αποκατάσταση της δημοκρατίας"(Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, 1η Απριλίου 1970).
"Θα γυρίσω ελευθερωτής, πολύ ταχύτερα απ' ότι περιμένετε" (Απάντηση στον τύπο της χούντας, που έγραψε στις 9 Ιουνίου 1974: "Ούτε τα οστά του Ζίγδη δε θα επιτραπεί να ταφούν στην Ελλάδα…).
Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του πορείας, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου. Συνέβαλλε στο να αποκτήσουν οι γυναίκες δικαίωμα ψήφου και έλαβε σημαντικές αποφάσεις για την ανάπτυξη της βιομηχανίας στη χώρα μας. Την περίοδο 1951-52, που ήταν υπουργός Βιομηχανίας, ψηφίστηκε ο πρώτος περιβαλλοντικός νόμος της Ελλάδας, και μια δεκαετία αργότερα, κατα τη δεύτερη θητεία του στο ίδιο υπουργείο, ψηφίστηκαν κι άλλοι σημαντικοί νόμοι όπως οι περί "Βιομηχανικής έρευνας", "Τυποποιήσεως", "Βιομηχανικών περιοχών" και "Έρευνας του ορυκτού πλούτου". Στον ίδιο, επίσης, οφείλεται η ίδρυση της "Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Αναπτύξεως" (Ε.Τ.Β.Α.) και των Ινστιτούτων "Τυποποιήσεως", "Βιομηχανικής Έρευνας", "Ωκεανογραφίας" και "Αλιευτικών Ερευνών". Επίσης, διατέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Κέντρου.
Το 1991 προχώρησε στην σύσταση του Πολιτιστικού Ιδρύματος Δωδεκανήσου "Κλεόβουλος ο Λίνδιος", με σκοπό την προβολή της συμβολής της Δωδεκανήσου στον ελληνικό πολιτισμό και τους εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες, και τη δυνατότητα της οικονομικής και πολιτισμικής ανάπτυξης της Ελλάδας γενικά στο μέλλον.
Το 1997 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος τον τίμησε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα για τις πολλές υπηρεσίες που πρόσφερε στην πατρίδα. Το ίδιο έκανε και η Ρόδος, τιμώντας τον με το χρυσό "Μετάλλιο της πόλης της Ρόδου".
Πέθανε στην Αθήνα στις 21 Οκτωβρίου 1997.
Μετά θάνατον, τόσο η Ρόδος όσο και η Λίνδος τίμησαν τη μνήμη του δίνοντας το όνομά του σε πλατείες στις οποίες έχουν ανεγερθεί και προτομές του. Στη Λίνδο επίσης, βρίσκεται και το ταφικό του μνημείο, στο λόφο που δεσπόζει της Ακρόπολης και του τάφου του Κλεόβουλου.
Καρέλλης Ιωάννης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου